شاید این روزها و پس از ماجراهای پیش آمده درباره‌ی انتحال برخی استادان فلسفه در ایران، پرسش‌هایی نظیر «چرا چنین اتفاقی افتاده است» و «برای بهبود این وضعیت چه باید کرد» را زیاد از خودمان پرسیده باشیم یا درباره‌ی آنها با دوستان و همکاران‌مان بحث کرده باشیم. طبعاً اختلاف نظرهایی با هم داشته‌ایم. فارغ از همه‌ی این بحث‌ها، فکر می‌کنم پیش‌نیاز هر بحثی درباره‌ی تغییر وضعیت فعلی ــ که احتمالاً کم و بیش موافقیم مطلوب نیست ــ این است که بدانیم دقیقاً در چه وضعیتی هستیم. گزارشی که امیر صائمی تهیه و ویراست اولش را در اینجا منتشر کرده است البته مدعی ارائه پاسخی کامل به این پرسش نیست، اما دست‌کم بر یک جنبه‌ی آن (یعنی مقایسه وضعیت انتشار مقاله در نشریات معتبر بین‌المللی در ایران و برخی کشورهای دیگر) نوری می‌افکند. شخصاً فکر می‌کنم گرچه معیار انتشار مقاله نباید تنها معیار ارزیابی نهاد‌های پژوهشی یا پژوهشگران باشد، اما باید یکی از معیارها باشد.
