کتاب بدون نویسنده نویسنده بدون کتاب

1-     از من خواسته شده بود که چیزی بنویسم. در مورد ماجراهای اخیر. واقعیت این است که اگر در نوشته مصطفی مهاجری که مدتی در این وبلاگ بود و بعد به وبلاگ خودش منتقل شد ارجاعی به چیزی که مدتها پیش نوشته بودم نبود این ها را نمی نوشتم.

2-      نمی دانم چرا ناگهان احساس کردم آن پستی که با عنوان "رای ربایی" نوشته بودم خیلی خام اندیشانه بوده است و آن زمان از دیدن تصویر بزرگتر عاجز بوده ام. بعد به فکر دنیایی افتادم که در آن هر کتاب و مقاله ای که چاپ می شود بدون اسم نویسنده است. دنیای خیلی بهتری است از دنیای ما. آن جا آدم ها می نویسند که نوشته شان خوانده شود نه خودشان. آدم ها نوشته های های خوب را به هم معرفی می کنند و کسی وقت خودش  را صرف نوشتن چیزهایی که دیگران نخواهند خواند نخواهد کرد. نه سانسور در میان است و نه بازار تراشی. کسی هم برای بالا رفتن از نردبان ترقی آکادمیک اجباری به چاپ کردن ندارد. سرقت ادبی که بنا به تعریف رخ نخواهد داد. دنیایی که همه نوشته ها بدون نام نویسنده چاپ شوند، دنیای خیلی بهتری است.

3-      از هیچ یک از ما خواسته نشده که به عنوان عضوی از هیئت منصفه در محکمه حاضر شویم؛ بنابراین اعلام مجرمیت و برائت کاری است بسیار عبث. به نظرم باید در این مورد صحبت کرد که  این ماجرا چه درس هایی برای همه ما دارد. درسش لابد برای یاسر پوراسماعیل این است که دفعه بعد که از او خواستند مقاله ای را ترجمه کند بیشتر دقت کند.

4-      آدم به هزار و یک دلیل ممکن است به جزء یا تمام نوشته کسی ارجاع ندهد. آدم شاید کارهای مهمتری داشته باشد به جای نوشتن نوشته ای که در طول تاریخ بشریت – از دمیدن در گل تا دمیدن در صور - به جز دو داور ژورنال، دو نفر دیگر هم نخوانندش  و  بنابراین تصمیم بگیرد به جای مقاله الکی نوشتن، بخش یا همه نوشته کس دیگری را (باز)چاپ کند و این وقتی را که از این طریق پس انداز می کند صرف آن کارهایی کند که به نظرش مهم تر است.  والبته به خیلی دلایل دیگر.

5-      من هنوز نمی دانم حقیقت ماجرا چیست. می دانستم هم احتمالن توفیری نمی کرد.  اول آمدم بنویسم بر خلاف ارسطو که گفته بود حقیقت را بیشتر از افلاطون دوست دارد، من آدم هایی را که دوست دارم از حقیقت بیشتر دوست دارم. در  این مورد، هر چند که ارسطو از ارکان فلسفه است، گویا نظر مصطفی مهاجری هم به نظر من نزدیک تر است. بعد یادم افتاد خیلی وقت است اصلن حقیقت را دوست ندارم. بنابراین صرفن باید بگویم من محمود خاتمی را دوست دارم. و حقیقت این است که خیلی هم دوست دارم.